London Transport Museum
Door: Mark Wijnstra
Blijf op de hoogte en volg Mark
29 Juni 2013 | Verenigd Koninkrijk, Londen
Hallo allemaal,
Ik doe nu even een snel verslag van wat ik vandaag gedaan heb. Ik ben al bezig om mijn achterstand in te halen, maar dat is nog niet helemaal klaar. Daarom maar even eentje alleen van vandaag.
Ik ben vandaag naar het London Transport Museum geweest, waar ik al eigenlijk de hele tijd naar toe wilde. Ik dacht altijd zo van: ik doen het dit weekend en dan is het weekend en dan denk je weer ik doe het volgende week wel. Deze week besloot ik het om het gewoon te doen en niet meer voor me uit te schuiven.
Het museum licht naast Covent Garden market en is heel dicht bij Covent Garden tube station. Zo rond half elf ben ik vanaf mijn kamer vetrokken om er naar toe te gaan. Covent Garden station heeft geen roltrappen, maar liften en daarmee is het heel druk. Ik wilde niet wachten op de lift en ik zag er ook niet zo naar uit om in een stampvolle lift te zitten. Ik besloot om de nood trap te nemen (ze zeggen dat het voor noodgevallen is maar onder normale omstandigheden kan het ook). De trap is alleen wel erg lang: 195 treden ongeveer, dat komt overeen met een gebouw van 15 verdiepingen dat je dan gaat klimmen. Toen ik bezig was met traplopen, werd er omgeroepen dat voor “je eigen veiligheid beter de lift kan nemen in plaats van de trap”. Misschien zagen ze mij, maar ik heb het wel vaker gehoord dus niks aan de hand. Uiteindelijk kwam ik aan het einde van de trap en ik was niet eens buiten adem kon het wel in mijn benen voelen.
Toen kwam ik bij het museum en heb ik een ticket gekocht en ben naar binnen gegaan. Ik ging als eerste bij de oude metro treinen kijken, want dat vind ik het meest interessant. Ze hebben bij het museum een oude stoom locomotief die ze voor de Metropolitan lijn gebruikte (zelfde lijn die ik elke dan naar mijn stage neem). Ik vond het best indrukwekkend dat ze daarmee onder de grond reden. Verder hadden ze daarachter ook rijtuigen uit die tijd en je kon daar ook in gaan zitten. Is best leuk want dat rijtuig heeft zo’n 150 jaar geleden passagiers vervoerd en nu zit je er zelf in (is wel gerestaureerd). Naast de stoomlocomotief hebben ze een elektrische locomotief staan die ze vanaf 1900 gebruikten toen een deel van de lijn was geëlektrificeerd. Je kon door de raampjes gluren naar alle techniek die ze toen gebruikten. Daar weer achter hadden ze een rijtuig met elektrische motoren (net zoals ze tegenwoordig hebben, die had geen locomotief nodig. Daar kon je ook in staan, maar niet zitten (geweldig dat dit kan). Het rook naar ‘oud’ maar wel lekker, geeft een goede sfeer vind ik.
Beneden hadden ze verder ook de eerste trein die ze voor de Northern Line gebruikten. Die tunnels waren veel kleiner, dus was de trein zelf ook klein. Het waren rijtuigen die werden voortgetrokken door een kleine elektrische locomotief. De rijtuigen hadden geen ramen, wat tegenwoordig wel zo is (je kan nu dan de donkere tunnel zien). Deze waren zo’n 120 jaar oud en ook heel interessant. Daarna ben ik de modernere trein voor de Northern Line gaan bekijken uit 1938. Deze heeft veel weg van wat ze tegenwoordig ook hebben en de indeling van het interieur is ook gelijk al is het wat veranderd. Hier hadden ze nog een houten vloer en oude bekleding en zelfs nog de originele routekaart. Geeft ook een beetje de indruk dat je terug in de tijd gaat. De treinen bleven nog lang in dienst, want je had advertenties met Boeing 747’s erop. Naast de trein hadden ze ook een simulator gebaseerd op de 1938 trein en die moest ik natuurlijk uitproberen. Was heel leuk, maar ik schoot telkens het station voorbij haha.
Verderop hadden nog een simulator, dit keer van een trein van de Jubilee Line uit 1995. Hier had je een hendel die je eerst moest draaien en dan vooruit moest duwen. Hier ging het wel goed, je moest de trein laten stoppen met een marge van 2-3 meter. Alleen was de acceleratie niet echt hetzelfde als in het echt; dan zijn ze veel sneller.
Ik heb toen nog veel dingen beken die ze van vroeger hadden, zoals kaartjes en mappen. En ik heb ook bekeken hoe ze tunnels maakten. Daarna ben ik de andere dingen in het museum gaan bekijken, zoals een originele Routemaster bus, waar je ook in kon zitten. Deze bussen rijden vandaag nog steeds alleen in korte stukjes. Ze hadden ook een trolleybus (soort tram), want vroeger had London trolleybussen maar dat is tegenwoordig niet meer zo.
Ik heb toen nog een hele oude kaart gezien, die van Harry Beck. Dat was de eerste schematische map van de Underground (rechte lijnen). Ik kon daar ook mijn oude station op vinden; Warwick Avenue :) en ook het station waar ik naartoe ga voor mijn stage (Barbican, maar dat heette toen Aldersgate). Vervolgens heb ik nog een tentoonstelling over de posters gezien die ze voor de Underground gebruikten (van 1870 tot vorig jaar) en dat is zo een beetje kunst die ik wel begrijp (anders dan het Tate modern). Tegenwoordig vindt je nog steeds hele mooie posters in de Underground.
Toen had ik alles alweer gezien in het museum. Vergeleken met het Science Museum en het National Portrait Museum is het LT Museum best klein, maar ik ben er uiteindelijk wel zo’n 3.5 uur geweest. Het Science Museum blijft nog steeds mijn favoriet (omdat het groter is en ze meer spullen hebben), maar het LT Museum staat nu op de tweede plaats. Na afloop heb ik ook nog even een set stickers en een kaarthouder met de Tube Map erop gekocht en ben toen weer weg gegaan.
Omdat het vandaag eindelijk weer eens mooi en zonnig weer was, heb ik weer hele stukken gelopen. Ben ook weer Eurostars wezen kijken op St. Pancras. Was allemaal heel leuk en na een paar uur ben ik weer naar mijn kamer gegaan en ben ik met dit verslag begonnen. Het is nu klaar en ik hoop dat jullie het leuk vonden. Als je ooit in Londen ben en je wilt naar het LT Museum, dan zou ik zeggen doen.
Tot de volgende keer.
Groeten,
Mark
Ik doe nu even een snel verslag van wat ik vandaag gedaan heb. Ik ben al bezig om mijn achterstand in te halen, maar dat is nog niet helemaal klaar. Daarom maar even eentje alleen van vandaag.
Ik ben vandaag naar het London Transport Museum geweest, waar ik al eigenlijk de hele tijd naar toe wilde. Ik dacht altijd zo van: ik doen het dit weekend en dan is het weekend en dan denk je weer ik doe het volgende week wel. Deze week besloot ik het om het gewoon te doen en niet meer voor me uit te schuiven.
Het museum licht naast Covent Garden market en is heel dicht bij Covent Garden tube station. Zo rond half elf ben ik vanaf mijn kamer vetrokken om er naar toe te gaan. Covent Garden station heeft geen roltrappen, maar liften en daarmee is het heel druk. Ik wilde niet wachten op de lift en ik zag er ook niet zo naar uit om in een stampvolle lift te zitten. Ik besloot om de nood trap te nemen (ze zeggen dat het voor noodgevallen is maar onder normale omstandigheden kan het ook). De trap is alleen wel erg lang: 195 treden ongeveer, dat komt overeen met een gebouw van 15 verdiepingen dat je dan gaat klimmen. Toen ik bezig was met traplopen, werd er omgeroepen dat voor “je eigen veiligheid beter de lift kan nemen in plaats van de trap”. Misschien zagen ze mij, maar ik heb het wel vaker gehoord dus niks aan de hand. Uiteindelijk kwam ik aan het einde van de trap en ik was niet eens buiten adem kon het wel in mijn benen voelen.
Toen kwam ik bij het museum en heb ik een ticket gekocht en ben naar binnen gegaan. Ik ging als eerste bij de oude metro treinen kijken, want dat vind ik het meest interessant. Ze hebben bij het museum een oude stoom locomotief die ze voor de Metropolitan lijn gebruikte (zelfde lijn die ik elke dan naar mijn stage neem). Ik vond het best indrukwekkend dat ze daarmee onder de grond reden. Verder hadden ze daarachter ook rijtuigen uit die tijd en je kon daar ook in gaan zitten. Is best leuk want dat rijtuig heeft zo’n 150 jaar geleden passagiers vervoerd en nu zit je er zelf in (is wel gerestaureerd). Naast de stoomlocomotief hebben ze een elektrische locomotief staan die ze vanaf 1900 gebruikten toen een deel van de lijn was geëlektrificeerd. Je kon door de raampjes gluren naar alle techniek die ze toen gebruikten. Daar weer achter hadden ze een rijtuig met elektrische motoren (net zoals ze tegenwoordig hebben, die had geen locomotief nodig. Daar kon je ook in staan, maar niet zitten (geweldig dat dit kan). Het rook naar ‘oud’ maar wel lekker, geeft een goede sfeer vind ik.
Beneden hadden ze verder ook de eerste trein die ze voor de Northern Line gebruikten. Die tunnels waren veel kleiner, dus was de trein zelf ook klein. Het waren rijtuigen die werden voortgetrokken door een kleine elektrische locomotief. De rijtuigen hadden geen ramen, wat tegenwoordig wel zo is (je kan nu dan de donkere tunnel zien). Deze waren zo’n 120 jaar oud en ook heel interessant. Daarna ben ik de modernere trein voor de Northern Line gaan bekijken uit 1938. Deze heeft veel weg van wat ze tegenwoordig ook hebben en de indeling van het interieur is ook gelijk al is het wat veranderd. Hier hadden ze nog een houten vloer en oude bekleding en zelfs nog de originele routekaart. Geeft ook een beetje de indruk dat je terug in de tijd gaat. De treinen bleven nog lang in dienst, want je had advertenties met Boeing 747’s erop. Naast de trein hadden ze ook een simulator gebaseerd op de 1938 trein en die moest ik natuurlijk uitproberen. Was heel leuk, maar ik schoot telkens het station voorbij haha.
Verderop hadden nog een simulator, dit keer van een trein van de Jubilee Line uit 1995. Hier had je een hendel die je eerst moest draaien en dan vooruit moest duwen. Hier ging het wel goed, je moest de trein laten stoppen met een marge van 2-3 meter. Alleen was de acceleratie niet echt hetzelfde als in het echt; dan zijn ze veel sneller.
Ik heb toen nog veel dingen beken die ze van vroeger hadden, zoals kaartjes en mappen. En ik heb ook bekeken hoe ze tunnels maakten. Daarna ben ik de andere dingen in het museum gaan bekijken, zoals een originele Routemaster bus, waar je ook in kon zitten. Deze bussen rijden vandaag nog steeds alleen in korte stukjes. Ze hadden ook een trolleybus (soort tram), want vroeger had London trolleybussen maar dat is tegenwoordig niet meer zo.
Ik heb toen nog een hele oude kaart gezien, die van Harry Beck. Dat was de eerste schematische map van de Underground (rechte lijnen). Ik kon daar ook mijn oude station op vinden; Warwick Avenue :) en ook het station waar ik naartoe ga voor mijn stage (Barbican, maar dat heette toen Aldersgate). Vervolgens heb ik nog een tentoonstelling over de posters gezien die ze voor de Underground gebruikten (van 1870 tot vorig jaar) en dat is zo een beetje kunst die ik wel begrijp (anders dan het Tate modern). Tegenwoordig vindt je nog steeds hele mooie posters in de Underground.
Toen had ik alles alweer gezien in het museum. Vergeleken met het Science Museum en het National Portrait Museum is het LT Museum best klein, maar ik ben er uiteindelijk wel zo’n 3.5 uur geweest. Het Science Museum blijft nog steeds mijn favoriet (omdat het groter is en ze meer spullen hebben), maar het LT Museum staat nu op de tweede plaats. Na afloop heb ik ook nog even een set stickers en een kaarthouder met de Tube Map erop gekocht en ben toen weer weg gegaan.
Omdat het vandaag eindelijk weer eens mooi en zonnig weer was, heb ik weer hele stukken gelopen. Ben ook weer Eurostars wezen kijken op St. Pancras. Was allemaal heel leuk en na een paar uur ben ik weer naar mijn kamer gegaan en ben ik met dit verslag begonnen. Het is nu klaar en ik hoop dat jullie het leuk vonden. Als je ooit in Londen ben en je wilt naar het LT Museum, dan zou ik zeggen doen.
Tot de volgende keer.
Groeten,
Mark
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
